San Salvo - News

1924 San Salvo

Una dedica particolare ai lettori di www.sansalvomare.it 

L’  anne nove

Mànghe nu ménute a la mezzanòtt,

la neve ogne ccose ha mmandate,

 

nu ddore di brasciòle e vine cott.

Lu tezzone arde, n’nzi sènde na pedàte.

La gend déndre case  retiràte,

aspétt  l’anne nove nghì grande attese.

Scrippell, cagginétt  preparàte,

è  la feste, ‘nzà bbade a la spése.

Zi suspénn nu ccone la tumbulàte,

cuménzene bbaldorie e la quadrije,

pure za Ròse si fa na ‘bballate,

nonne Matté, reguàrda la famije.

State tutte attend - dice Dunàte -

“Poche seconde, movè la mezzanotte!

Che sci bbindett! L’ anne nove è nàte,

subbite casciàrr, se spàre bbott.

Ròsce gne nu pepòne sta Bbastiàne,

cande nu sturnell a  squarciagòle,

se càle nu bicchiere chiàne chiàne,

nu vicàle di vine, tutte si li scòle.

“Che gioie! Che allegrije!  Che bbellezz!

Vuleme festiggià stu nòve anne,

lassàme recorde brutt, tristèzz,

Lassame lu dolòre e li malànn!”.

Giatté guarde lu ciele pensieròse,

nnì rride e nni è troppe cundénd.

“Mi sembre mò ca mi so fàtt spòse,

é vvere lu tembe passe gne lu vend”.

Fòre nénghe forte, a pruviléll,

che st’anne si n’è jùte zitt zitt.

E’ albe, spùnde già la stéll.

 

Michele Molino

Categoria: